Sevdâ denilen trenin altında kaldım.
Sabah vakti havalanan bir güvercinin kanadından yuvarlandım.
Kırılan kalbimin parçalarından bir karanlık inşaa ettim.
Hapsettim kendimi oraya.
Ölü mavi bir kelebekle günlerce aynı yerde kaldım.
Ağladım.
Bir tren garında umutlarımı uğurladım.
Bir güvercinin kanadında hayallerimi uzak diyarlara yolladım.
Ağladım.
Uzaklara mektuplar yazdım.
Cevap alamadım.
Geçmişe dair ne varsa hepsini bir şiirle zamana bıraktım.
Ağladım.
Sustum.
Yeni bir hayat başladım.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Şemsiye 85 ( Gökteki Sarı Balık 14)
YA TAHAMMÜL YA SEFER MUSTAFA KUTLU Tahammüllerimizle yaşıyoruz. Hayatımıza öyle yön veriyoruz. Tahammül etmediğimizde sefer kaçınılma...
-
Hiç bu kadar sessizliğin içinde kaybolmamıştı. Damarlarında hareket eden kanın sesini duyabiliyordu sanki... Gecenin karanlığından ayd... -
Ah çocuklar, bayım! Ne kadar da masumlar... Ölmesin onlar. Onlar ölürse insanlık ölür değil mi? Savaşlar! Savaşlar onlara göre değil. Açl...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder