Şemsiye 65 ( Eski Defterler 1)

Uzaklarda bir yerlerdesin.
Kendi içine çekilip yaralarını yine bir başına iyileştirmeye çalışıyorsun.
Ses etmiyorum.
Susuyorum aramıza ördüğün o koca duvara.
Berlin Duvarı bile yıkılmışken bizim duvarımız mütemadiyen büyüyor göğü delercesine.
Kalbimde bir ağırlık var.
Mutsuzsun biliyorum.
Canın yanıyor.
Ya da kendimi öyle avutuyorum.
Belki de başka insalarla başka hayatlara yelken açıyorsun.
Başka limanlara sığınıyorsun.
Benim kıyımdan gideli çok oldu değil mi?
Ya da bilmiyorum ben bir obsesifim.
Sana dair ne varsa kendi içimde kuruyorum ve sonra sahne alışını izliyorum.
Trajedinin dramın dibine vuruyoruz hayalinle.
Hadi ağlayalım!