“ Yaraya
dokunmayan söz kaleme düşmüyor. ”
Aylar önce böyle yazmışım defterimin bir kenarına. Yazmak, konuşmak için yara alması gerekiyor en derin yerinden insanın. Uzun süredir Şemsiye yazmıyordum. Belki de yaralarım yeterince olgunlaşmadığı içindir. Geçen yaz Mısır’dı derdimiz bu yaz Filistin, Doğu Türkistan. Bazı arkadaşlar sosyal medyada fotoğraf paylaşıp bir şeyler yazınca tepki koyduklarını düşünüyorlar. Ama sonuç ortada; elde var sıfır ve Müslümanlar ölüyor. İnsan o minik bedenleri görünce kanlar içinde; içi dayanmıyor. Diyorum ki birleşelim artık. Madem hayatımızın her yerinde sosyal medya var, neden orada birleşmiyoruz? Kaç milyon Müslümanız. Her dağın tepesinden biri bağırınca kim duyar sesimizi? Kaostan başka ne getirir?
Aylar önce böyle yazmışım defterimin bir kenarına. Yazmak, konuşmak için yara alması gerekiyor en derin yerinden insanın. Uzun süredir Şemsiye yazmıyordum. Belki de yaralarım yeterince olgunlaşmadığı içindir. Geçen yaz Mısır’dı derdimiz bu yaz Filistin, Doğu Türkistan. Bazı arkadaşlar sosyal medyada fotoğraf paylaşıp bir şeyler yazınca tepki koyduklarını düşünüyorlar. Ama sonuç ortada; elde var sıfır ve Müslümanlar ölüyor. İnsan o minik bedenleri görünce kanlar içinde; içi dayanmıyor. Diyorum ki birleşelim artık. Madem hayatımızın her yerinde sosyal medya var, neden orada birleşmiyoruz? Kaç milyon Müslümanız. Her dağın tepesinden biri bağırınca kim duyar sesimizi? Kaostan başka ne getirir?
Herkeste
bir hayat telaşı, herkeste bir koşturma. Kendimizden arta kalan zamanlarda
üzülüyoruz olanlara. Biraz daha çaba, ne olur biraz daha dua… Diyecek de pek bir şey yok aslında. Rabbim feraha
kavuştursun tüm İslam alemini. Ebu Cehiller Lehebler akbabalar gibi dönüp
durmasınlar üzerimizde. Daha ölmedik ama nefeslerimiz bitmek üzere… Yardım Ya
Rabb. Kahharsın kahret onları. Rahmansın Rahimsin bizlere de merhamet et…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder