Evet, tam olarak böyle bir dosya ile karşılaştım format attırdığım Tosh'u (bilgisayarım) açtığımda. O anki bakışlarımı görmeliydiniz bu sayfaya bakarken... Sadece C diskindekilerinin silineceğini düşünürken aslında bütün geçmişim silinmiş. Bilgisayarcı arayıp "Esra Hanım cihazınız tertemiz oldu gelip alabilirsiniz" dediğinde tertemiz kelimesi aslında bambaşka manalara geliyormuş. Anılarına sahip çıkamamış biri olarak tüm gün didinip durdum. Acaba geri getirebilir miyim o güzelim resimleri, müzikleri diye. Olmadı tabi. Hâlâ bir umut var fakat çok az.
Bir anda yıllar geçip gitti gözümün önünden. Tek bir iz bırakmadan. Pişman oldum sonra neden daha çok yazmadım daha çok fotoğraf albümü oluşturmadım diye. Dokunabilirdim hem onlara, koklayabilirdim. Oysa şimdi bomboş kaldı ellerim. Makineleşmişiz meğer. Duygusuz sevgisiz bir makineye güvenmişiz. Sadakat beklemek de saçma zaten bir makineden. Ansızın sizi yarı yolda bırakabiliyorlar. Oysa bir defter öyle yapmazdı ya da kalın kapaklı bir fotoğraf albümü belki taş bir plak...
Ya da diyorum bu belki bana bir işaret. Yeni bir sayfa açmak için. Bir şeyleri kıyıp da silemezdim ben, tanıyorum kendimi. Ne bakıp da iç çekilecek bir resim, ne okunacak bir kaç satır ne de defalarca dinlenip ağlanacak bir müzik... Hiçbiri kalmamalıydı belki de yok olmalıydı birbir. "Al sana" dedi Tanrım. "Al bomboş bir sayfa. Artık daha dikkatli kullan. Karalama, yıpratma, kirletme..."
ZifiRi
https://www.youtube.com/watch?v=-dmzgc-1Vus
Bu şarkı da hayatıma giren herkese bir teşekkür mahiyetinde. "Teşekkürler, büyüyorum sizinle..."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder