"Hadi tatile çık" dese biri bana. "Her şeyi bırak ve biraz kendinle kal. Dünyanın tüm yükünü, yapman gerekenleri, sorumluluklarını, yorgunluklarını... Hepsini bırak. Bir sırt çantası yeter sana. Birkaç kitap ve de. "
Hiç düşünmeden kabul ederim. Öyle ihtiyacım var ki buna. Üç gün yeter. Belki iki gün bile.
Bugün bir hafta oldu dışarı çıkmayalı. Göğü içime çekmeyeli. Cam arkasından dokunmak bulutlara... Sanırım en acısı da bu. Bazen düşünüyorum da neden bunca çaba? Hayır yani istediğim hiçbir şeyi yapamadıktan sonra ne anlamı var ki sarfettiğim gayretin? Sürekli kapitalist ve modersnist düzenin altında ezilmemek için didinip duruyorum. Okul bitsin. Meslek sahibi olayım. Para kazanayım. Bir dünya para verip bir düzine sınava gireyim de formasyon alayım. Ne olur ne olmaz. Ama iki sayfa Kuran, tefsir okumaya nafile namaz kılmaya vaktim olmasın. Neden? Çünkü çok yoğunum.
Hadi canım. Dünyayı ben kurtaracağık zaten. Bir haftadır evde zombi gibi yaşarak hem de.Gökyüzümü, kitaplarımı, türkülerimi, ailemi, zamanımı dünyamı elimden aldınız teşekkürler!
Hadi bana TATİLE ÇIK de. Söz çıkacağım.
*Nanet olası kapitalist düzenin katranından arınabilirsem tabi*
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder