Başım yastıkta…
Kalbimse bir yıldız şehrinde...
Yıldızlar ilk defa bu kadar yakınlar bana.
Elimi uzatıyorum parmaklarım aydınlanıyor.
Minik pırıltılar saçılıyor etrafa. Ben gülümsüyorum..
Sonra kendimi bir anda bir salıncakta buluyorum.
İpten bir salıncak. Çocukluğumdaki gibi hani.
Sahi çocukluğum bilmiyorsun değil mi?
Küçük bir kız çocuğu iken çilek toplar sonra da onları uzun
bir ota dizerdim.
Sonra da yavaş yavaş her çileğin önce alemine gider sonra da
onu afiyetle yerdim.
Çamurdan bir dünya yapardım.
Ellerimle şekil verir güneşte kurumaya bırakırdım, tıpkı
şimdi yaptığım gibi.
Tek farkla; o zaman ki oyundu şimdi ki koca bir
yaşanmışlık... Koca bir gelecek...
31 Ekim 2013
zifiRi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder